Jezioro

[Yuki]

- Nie lubię się słuchać. Miałam ludzia, ale uciekłam. Znaczyyy, jakoś tak jak się urodziłam to wrzucili mnie do jakiegoś worka i stąd się tu pojawiłam. Bo wiesz, ja jestem z miasta. Ale coś się popsuło - ruszyła prawym uchem. - Ja nie poluję. Jest takie jedno gospodarstwo gdzie nie trzeba mieć człowieka a i tak dają jedzenie. Żyć nie umierać.

[Zagarus]

- Ach tak? - mewa posłała białej kulce sceptyczne spojrzenie. - Nie bierzesz sobie człowieka, nic nie musisz robić i udowadniać, a i tak cię karmią? Nie uwierzę dopóki nie zobaczę. - wyprostował się dumnie i zeskoczył z belki, aby stanąć na wprost piętrzącego się nad nim psa.

[Yuki]

- Tak? Jesteś tego pewien? - szybkim ruchem podniosła się i delikatnie złapała zębami za skrzydło. - W takim razie chodź, udowodnię ci, pierzasty.
Zamachała ogonem i wyszła, kierując się w stronę gospody.

[Zagarus]

- Hej, hej, HEJ! Ale nie za skrzydło, ty nieopierzony pisklaku, układałem te pióra cały ranek! One nie rosną na drzewach, wiesz? O lotki trzeba dbać...! - skrzeczał do siebie Zagarus, to podskakując, to znów przelatując kawałek, aby nadążyć za odchodzącą Yuki.